บ่าง ฉบับ 3 ประจำเดือน กันยายน – ตุลาคม 2541 ได้นำเสนอบทสนทนาในประเด็น “2 ศิลปิน 2 curators ว่าด้วย ศิลปะร่วมสมัยในแวดวงนานาชาติ” ร่วมพูดคุยโดย รศ. ดร.อภินันท์ โปษยานนท์, อารยา ราษฎร์จำเริญสุข, สมพร รอดบุญ และ มณเฑียร บุญมา ต่อด้วยคอลัมน์ บ่างช่างฝัน ที่ยังคงสนทนาต่อเนื่องในประเด็นเรื่องการศึกษา แต่ในครั้งนี้มุ่งเน้นเจาะจงถึง “ความเป็นเฉพาะตัว” เรียกร้องให้ศิลปินนำเสนอความเป็นตัวเองอย่างที่เป็นโดยไม่จำเป็นต้องพึ่งพาฐานคิดแบบตะวันตกเข้ามาช่วยในการระบุตัวตน และทิ้งท้ายด้วยการชวนคิดย้อนกลับว่า “จำเป็นด้วยหรือที่เราต้องมีศิลปินที่มีชื่อเสียงระดับโลก”

ในคอลัมน์ CYCLORAMA จะพาไปทำความเข้าใจวัฒนธรรมในการเลือกเสพกิจกรรมทางศิลปวัฒนธรรมของผู้ชมในกรณีที่เป็นสื่อกระแสรอง เช่นดนตรี ภาพยนตร์ ละคร หรือแม้กระทั่งศิลปะ ผ่านคำพูดที่ได้ยินจนชินหูอย่าง “คนไทยเดาใจยาก” ในขณะที่บทความ “ความร่วมสมัย : ส่วนที่ขาดหายไปในหนังไทย” ในคอลัมน์ FILM เรียกร้องให้ทั้งผู้ชมและคนสร้างหนังผละตนเองออกจากกรอบเดิม ๆ ร่วมเติมความร่วมสมัยให้กับภาพยนตร์ไทย โดยในด้านหนึ่งก็แสดงข้อเสนอเรียกร้องให้ผู้ชมเปิดใจรับทำความเข้าใจ และในอีกด้านหนึ่งก็วิพากษ์ให้เห็นภาพในทิศทางของผู้ผลิตภาพยนตร์